Mijn oom studeerde aan de universiteit in de stad. Eenmaal per week kwam hij naar ons dorp. Hij bracht dan altijd een stripboek voor me mee: Tommiks. Ik kon niet wachten tot hij weer kwam. De manier waarop het stripverhaal getekend was fascineerde me enorm. Tommiks werd mijn held. Ik raakte niet uitgekeken op de tekeningen. Ik keek ’s nachts in bed, stiekem met de lakens over mijn hoofd en een brandend kaarsje op mijn kussen. Toen we naar Nederland vertrokken, bleven mijn Tommiks achter in Turkije.

In 2012 vloog ik naar Istanbul. Ik werkte aan mijn eindexamenproject en ik moest een exemplaar vinden! Na een zoektocht van vijf dagen vond ik eindelijk, op de laatste dag van mijn verblijf, mijn held terug. Tommiks was en is nog steeds een grote inspiratiebron voor mijn werk.

Het huis van mijn oma

De wolf Jasmijn

Tommiks