Die jeugdjaren in mijn oude dorp waren spannend, een beetje sprookjesachtig. We klommen in bomen, bouwden hutten in de wildernis en mochten mee op jacht met jagende ooms. Er waren weinig regels. Je leefde zo vrij en wild. Het was avontuurlijk. Ook de dieren. Slangen, bergkatten en…de wolf. Ik zag ze nooit, maar ik hoorde ze. Achter ons huis. Ze huilden onophoudelijk. Mijn oma kon er prachtige verhalen over vertellen.

Mijn afstudeerproject zou niet compleet zijn zonder de wolf. Een ‘echte’ wolf. Ik wist precies hoe die eruit moest zien en in welke houding hij moest staan. Ik zocht op internet, in Parijs, Brussel. Het moest goed zijn. Uiteindelijk vond ik een preparateur van dode dieren in Duitsland. Na een lange nachtelijke rit – ik moest de volgende dag weer op school aanwezig zijn – van 400 kilometer had ik haar eindelijk gevonden. Jasmijn. Het begin van alles.

Het huis van mijn oma

De wolf Jasmijn

Tommiks